Autor Listu : Jan – Starszy Zboru w Efezie.
Czas napisania: 85-90 rok – Efez – obecna Turcja
Kontekst: Wędrowni kaznodzieje.. odwiedzający Wspólnoty..
Zaczęto wyposażać w listy polecające.. i to jest taki list..
GAJUS – członek jakieś Wspólnoty w Azji Mniejszej..
Demetriusz idzie właśnie w te okolice..
Ale jest Diotrefes w tej Wspólnocie o którym Jan nie ma zbyt pochlebnego zdania..
Stąd ten LIST..
1. Myśli o sobie właściwie: jestem zdolny do miłości, otrzymałem to od Boga, ale każdy chrześcijanin ma tą zdolności, więc nie jestem lepszy od innych,
2. Szczerze pragnie dobra drugiego człowieka, więc raduje się z postępów innych i smuci z powodu ich porażek,
3. Buduje innych przez zachętę do dobrego i ostrzeżenie przed złem,
4. Pragnie się osobiście spotkać z innymi, ponieważ ma im coś do powiedzenia.
Mówi się że w życiu Pewne są tylko dwie rzeczy: śmierć i podatki. Jan jednak podsumowując swój pierwszy list skierowany do wierzących, zbawionych ludzi przekonuje że będąc bożymi dziećmi możemy być pewni wielu spraw. W wersetach 13-21 czytamy o 5 zapewnieniach które dotyczą chrześcijan.
Wiara w Pana Jezusa Chrystusa, zachowywanie Bożych przykazań i miłość do braci i siostry – potwierdzenie nasze zwycięskiej wiary wynikającej z tego, że jesteśmy Bożymi dziećmi.
Czy zastanawiałeś się kiedyś dlaczego w powszechnym wyobrażeniu na temat chrześcijan, oczekuje się od nich miłości? Nawet jeżeli przez stulecia chrześcijanie zawodzili w tym względzie, to warto zadać sobie pytanie: dlaczego miłość jest tak integralnie związana z chrześcijaństwem.
Nasz wiek, wykształcenie czy doświadczenie życiowe nie ochronią nas przed wpływem fałszywych idei, zwłaszcza tych, które wydają się odpowiadać na nasze głębokie pragnienia. W otaczającym nas świecie, w którym prawda jest często spleciona z fałszem, nie można lekceważyć wpływu słów na kształtowanie naszych przekonań, postanowień i postaw. Stąd też niezmiernie ważne jest, byśmy pozostawali czujni i poddawali każdą treść krytycznej analizie.
Zapraszamy do wysłuchania kazania, w którym szukamy sposobu, jak nie dać się zwieść i żyć świadomie, zgodnie z prawdą, która prowadzi do wieczności.
Teolog z IV wieku, Jerome, opowiada historię o apostole Janie. Jan był stary i słaby , nie mógł chodzić, więc jego uczniowie nieśli go na zgromadzenie wierzących w Dzień Pański. Co tydzień kierował do zgromadzonych następujące słowa: „Dzieci, miłujcie się wzajemnie”.
Trwało to tydzień po tygodniu, aż w końcu, nieco znużeni tymi powtarzającymi się słowami, jego uczniowie zapytali go: „Mistrzu, dlaczego zawsze to mówisz?”.
„Ponieważ” – odpowiedział Jan – „takie jest przykazanie Pana i jeśli tylko to zostanie uczynione, to wystarczy”.
Jan kieruje nasz wzrok na to, co ważne. Patrząc za siebie, widzimy okazaną nam miłość Bożą, która uwalnia od grzechów i ciężarów. Patrząc przed siebie widzimy nadzieję, że będziemy tacy jak Jezus, co uwalnia nas od strachu. Patrząc na siebie i wokoło siebie potrafimy rozróżnić między dziećmi Bożymi a dziećmi diabła, co chroni nas przed zwiedzeniem.